Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

«Γέλα μου και θα στο ανταποδώσω»





Να σε δω να χαμογελάς και δεν θέλω τίποτα άλλο στον κόσμο. Να δω εκείνο το λακκάκι στο μάγουλο σου και αμέσως θα το συμπληρώσω με το δικό μου λακκάκι. Γιατί αυτό κάνει το χαμόγελο, είναι μεταδοτικό. Η τέλεια περίπτωση θα ήταν να είμαι ο λόγος που χαμογελάς και εσύ ο δικός μου. Να ζω γι’ αυτές τις στιγμές και εσύ, επίσης. Αρκεί να το αντέχεις. Γιατί πολλές φορές τη χαρά του άλλου, δεν την αντέχουν όλοι. Άμα είσαι δυστυχής, σε λυπούνται. Κρίμα, λένε! Είναι πιο εύκολο, φαίνεται, να σε παρηγορήσει κάποιος στη λύπη και στεναχώρια σου, παρά να μοιραστεί μαζί σου τη χαρά σου.
Όλοι έχουν τα “up” και τα “down” στη διάθεσή τους. Οι στιγμές ευτυχίας κρατάνε όσο τα “κλικ” στη μηχανή ενός φωτογράφου. Αυτές οι στιγμές όμως, αρκούν για να δώσουν νόημα και αξία σε στιγμές –όχι απαραίτητα δυστυχίας- κακοτυχίας, ίσως, που ζούμε κατά καιρούς και έτσι μαθαίνουμε να υπομένουμε γλυκά. Κι αν αναρωτιέσαι πότε ήταν η τύχη με το μέρος σου, σκέψου το τώρα, όχι ότι έχεις περάσει μέχρι εδώ, γιατί απλά πέρασε. Πέρασε και τώρα είσαι εδώ για να το κρίνεις. Άξιζε τελικά η αγωνία, το άγχος, οι αϋπνίες, η κακή σου διάθεση;
Εσύ όρισες τη μοίρα σου. Σου χτυπούσε η κατάθλιψη την πόρτα και εσύ της άνοιξες. Πώς περνάτε τώρα μαζί; Τα βρίσκετε; Μα δεν μιλάτε για να τα βρείτε. Το ταβάνι δεν μιλάει, ούτε ο τοίχος. Μπορεί να σε ακούνε, βέβαια, να τους θεωρείς τους καλύτερους φίλους σου. Αλλά έτσι τους θες εσύ τους φίλους σου, να μην αντιδράνε, να συμφωνούνε βουβά σε όλα, να σου κάνουνε δήθεν όλα τα χατίρια; Και εσύ με ποιον θα μαλώσεις; Πάλι με τον εαυτό σου; Κατάλαβες τώρα πόσο μόνος είσαι;
Οι φίλοι είναι επιλογή μας και είναι καλύτερα να μην έχεις τέτοιους φίλους. Είναι ωραία να υπάρχει δράση-αντίδραση, τριβή… Λέτε, μόνο για τη φυσική να τους εφηύρε ο Νεύτωνας; Και εμείς, τα “άτομα”, μέρος του σύμπαντος είμαστε και της ύλης. Τα άυλα στοιχεία μας, όμως, πού είναι να μας ξεχωρίσουν από τα ζώα; Ο λόγος, η λογική μας; Μια λογική στα όρια της τρέλας! Ποιος ορίζει, άραγε, τι είναι τρελό και τι φυσιολογικό; Επειδή σ’ αρέσει να βρίσκεσαι σε αντιπαράθεση ιδεών, να συνδυάζεις θέσεις και αντιθέσεις; Πώς αλλιώς θα προκύψει η σύνθεση απόψεων;
Να κρατάς επίπεδο, αλλά να μην δέχεσαι τις επίπεδες καταστάσεις, είναι βαρετές. Ν’ αναζητάς ενδιαφέροντα στη ζωή σου. Να έχεις πράγματα να ασχολείσαι, που να σου εξιτάρουν τη φαντασία και όλες σου τις αισθήσεις. Το ξέρω, πως οι μέρες ρουτίνας δεν το επιτρέπουν αυτό. Εμείς τη δημιουργήσαμε τη ρουτίνα όμως. Το άγχος του εισοδήματος για την κάλυψη των πάμπολλων πια αναγκών μας, δεν μας επιτρέπει να δουλεύουμε το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Εσύ σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκεις; Θα ’θελα πολύ ν’ ανήκεις στην κατηγορία ανθρώπων –ίσως είδος προς εξαφάνιση- που θέλεις να χαίρεσαι με απλά πράγματα. Και ένα χαμόγελο, είναι από τα πιο απλά πράγματα που υπάρχουν, δημιουργεί όμως σύνθετα συναισθήματα. Γιατί, μπορεί ένας να γελάει, αλλά να χαίρονται δύο. Κι η χαρά αυτού που εισπράττει χαμόγελο, μπορεί να ‘ναι και μεγαλύτερη. Αυτή είναι μια μικρή, μαγική στιγμή ευτυχίας. Έτσι θέλω να μετράω την ευτυχία, με χαμόγελα και όχι με «απρόσωπα» πρόσωπα. 

Copyright Meropi Mple

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.