Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

«Οι τέσσερις εποχές»




«Ποιά εποχή σας αρέσει περισσότερο και γιατί;»
Σίγουρα έχετε απαντήσει σ’ αυτό το θέμα στα σχολικά σας χρόνια. Είτε γιατί το επέβαλλε το μάθημα της Γλώσσας είτε σας άρεσε να «σκέφτεστε και να γράφετε». Αν και το «σκέφτομαι πριν μιλήσω» μου φαίνεται να ’ναι πιο αναγκαίο, αφού «η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει». Το «σκέφτομαι και γράφω», λοιπόν, μου φαίνεται περισσότερο προσωπική υπόθεση. Αυτό κάνω κι εγώ τώρα. Τα λέμε με τη φίλη μου, τη Φαιά (λ.χ. ουσία).
Για να επανέλθω, είναι θέμα αυτό; Γιατί πρέπει να ξεχωρίσουμε τις εποχές, να κάνουμε επιτηδευμένα διακρίσεις, να απαρνηθούμε τις άλλες τρεις για χάρη της μιας; Να μάθουμε να αγαπάμε όλες τις εποχές, ακόμη και χωρίς αιτία. Να μάθουμε γενικά ν’ αγαπάμε -και τις εποχές- γιατί μας δίνει-δίνουν ρυθμό. Τον θέλουμε το ρυθμό, ότι κάνουμε τον απαιτεί. Δεν χρειάζεται να είναι γρήγορος, όπως συνηθίσαμε. Να τον εξασκήσουμε και ότι tempo θέλει ας έχει.
Οι εποχές, λοιπόν, είναι ο ρυθμιστής της φύσης και της ανθρωπότητας. Διαδέχεται η μια την άλλη, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή. Αυτή η διαδοχή, η αλληλουχία μεταφράζεται σε αναγέννηση, μετουσίωση, σε ζωή. Καθετί άσχημο περνάει και το διαδέχεται κάτι όμορφο. Κοίτα γύρω σου και σίγουρα θα πιάσει το μάτι σου κάτι όμορφο, κάτι καλό. Μπορεί μια μέρα να μην είναι καλή, αλλά κάθε μέρα έχει κάτι καλό να μας προσφέρει, αρκεί να μπορούμε να το δούμε και να το αγκαλιάσουμε. Αυτά τα μικρά κομμάτια του παζλ, συνθέτουν το ίδιο το παζλ, το αίνιγμα. Γιατί κάνεις δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Ακόμα και την ίδια τη ζωή τη διαδέχεται ο θάνατος και το αντίστροφο. Δεν θέλω να είμαι ούτε πεσιμιστική, ούτε οπτιμιστική. Αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης που δίνουν ζωή στο αέναο σύμπαν. Το οξυγόνο, φυσικά, μας δίνει την επόμενη ανάσα μας.
Λέγαμε για τις εποχές. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Εσύ διαλέγεις από πού θα ξεκινήσει και που θα τελειώσει ο κύκλος τους, σύμφωνα με τον δικό σου κύκλο ζωής. Σου αρέσουν τα λουλούδια, η θάλασσα, τα ξερά φύλλα, οι παγωμένες εικόνες; Όλα αυτά συνθέτουν το ετήσιο σκηνικό των εποχών. Μη βιάζεσαι. Χαλάρωσε για να τις απολαύσεις όλες.  
Άσε τη φύση να προνοήσει για την ψυχική σου ηρεμία. Η μαγική αίσθηση γαλήνης, αρμονίας, ελευθερίας, άντλησης δύναμης, θα σε ανταμείψει. Γιατί οι εποχές δεν βαριούνται ποτέ, ούτε σταματάνε τον κύκλο τους. Έρχονται και φεύγουν, ξαναφεύγουν και έρχονται. Όσα χρόνια τις ξέρουμε και όσα δεν τις ξέρουμε.
Πώς να μην πάρεις κουράγιο και δύναμη να συνεχίσεις και εσύ τον δικό σου κύκλο ζωής! Τι νομίζεις οι εποχές είναι ανεπηρέαστες και ανέγγιχτες, δεν έχουν δυσκολίες, δεν έχουν προβλήματα; Κι όμως είναι σε συνεχή εμπόλεμη κατάσταση. Πώς να έρθει το φθινόπωρο, αφού οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού όσο πάνε κι ανεβαίνουν και δεν του φτάνουν πια οι τρεις μήνες για να χωρέσουν. Τι να πει και ο καημένος ο χειμώνας, που μέχρι να προλάβει να κρυώσει, σπάνια πια να παγώσει, έρχονται τα χελιδόνια –αν είχαν φύγει δηλαδή. Πώς να μη σπάσουν μετά οι κρίκοι της αλυσίδας;
Αλλά οι εποχές εκεί, συνεχίζουν τις προσπάθειες τους. Με όση θέληση και δύναμη τους έχει απομείνει. Σε αντίθεση με εμάς. Άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, φεύγουν, έρχονται άλλοι, φεύγουν και αυτοί. Φεύγουν και εμείς δεν αντιδράμε. Μας είναι δύσκολο να προσπαθήσουμε να τους κατανοήσουμε, άρα πιο εύκολο να τους αφήσουμε να φύγουν. Έτσι, μάθαμε να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι.

Copyright Meropi Mple

2 σχόλια:

  1. Σε κάποια σημεία διαφωνώ, κάποια άλλα μου αρέσουν πολύ! Ωστόσο είναι ωραίο που τολμά να περιδιαβεί στο χώρο των ιδεών και των συναισθημάτων, ένα άτομο που δεν είναι ούτε καμιά διαννοούμενη μήτε καμιά φορτωμένη με δεκαετίες στην πλάτη της.
    Το πιο ωραίο όμως πιστεύω πως είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσω από κοντά και να συζητήσω έστω και για λίγο με ένα τέτοιο άτομο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και είναι όπως τα λες! Πολύ καλά κάνεις και διαφωνείς, γιατί η διαφορετικότητα είναι αυτή που μας κάνει ξεχωριστούς. Ο καθένας κρύβει πράγματα μέσα του, που μπορεί να μην βγάλει ποτέ προς τα έξω -αν δεν του δοθεί η ευκαιρία, με αποτέλεσμα να έχουμε απωθημένα. Προτείνω, λοιπόν, να εκφραζόμαστε με όποιον τρόπο μας αρέσει! Κι εγώ χάρηκα!

      Διαγραφή

Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.