«Όσο λιγότερες κρυμμένες πλευρές του εαυτού τους κρατούν οι σύντροφοι και όσο πιο πρόθυμα δέχονται να κοιτάξουν πίσω απ’ αυτές, όταν ο σύντροφός τους τούς δείχνει κάτι, τόσο περισσότερες δυνατότητες έχουν να ωριμάσουν ως άτομα και τόσο πλουσιότερη γίνεται η σχέση τους…
Έτσι, δίνεται στον καθένα περισσότερος χρόνος για να ωριμάσει, για να εξετάσει περισσότερες πιθανότητες και να γίνει πιο ολοκληρωμένο άτομο. Και έχει, βέβαια, καθένας τους περισσότερα να δώσει στον άλλο. Ως άνθρωποι αυτοί, είναι πιο ενδιαφέροντες, χαίρονται, λοιπόν, περισσότερο ο ένας τον άλλο. Βρίσκονται, θα λέγαμε, σε μια ανοδική πορεία…
Οι άνθρωποι αυτοί, δέχονται πολύ εύκολα την αλλαγή. Και μάλιστα βοηθάνε ο ένας τον άλλο, να φέρει στην επιφάνεια τα συναισθήματα του. Με άλλα λόγια δέχονται κι οι δύο την ανάγκη να τους κρίνει ο άλλος, ενώ η κριτική αυτή είναι συνήθως εποικοδομητική και γίνεται ως συμπαράσταση στον άλλο, μα και στην κατάλληλη στιγμή…
Η κριτική είναι επώδυνη όταν αγγίζει κάποια κρυμμένη πλευρά. Γιατί τότε τσαλακώνει την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για τον εαυτό μας. Γι’ αυτό μας πονάει…
Μερικοί σύντροφοι είναι απ’ την αρχή περισσότερο «δεμένοι», γιατί προέρχονται από πραγματικά ευτυχισμένες οικογένειες. Άλλοι δεν ευνοήθηκαν τόσο στο ξεκίνημα τους και δεν αρχίζουν τόσο στενά δεμένοι τη συμβίωση τους, μερικούς όμως τους βοηθάει η τύχη και βρίσκουν ένα σύντροφο που φροντίζει να νιώσουν λιγότερο φόβο για τα «κουκουλωμένα» τους. Βρίσκουν συμπαράσταση και αγάπη που τους χρειάζονται για να δεχτούν να υποστούν τη δυσφορία την οποία προκαλεί η επαφή με τις κρυμμένες αυτές πλευρές του εαυτού και η διαδικασία της αποκάλυψης τους. Η πορεία αυτή τους βοηθάει να αλλάξουν και να μετακινηθούν προς το υγιέστερο άκρο του φάσματος».
Πηγή: «Οικογένεια,
η σύγχρονη οδύσσεια» των Skynner Robin
& Cleese
John (2008)
Copyright Meropi Mple
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.